Թե ինչու Ձեր երեխան պետք է խաղա ավելի ու ավելի

12/06/2018

Երեխաները պետք է ապրեն գեղեցիկի, խաղի, հեքիաթի, երաժշտության ու գեղարվեստի երևակայական և ստեղծագործական    աշխարհում: Ուկրաինացի մանկավարժ

     Որոշ հեղինակներ գտնում են, որ խաղը կուտակված ավելորդ էներգիայի վատնում է,երբեմն էլ` հաճույքի աղբյուր: Սակայն խաղը գործունեության տեսակ է, որի նպատակը ոչ թե արդյունք և օգուտ ստանալն է, այլ հաճելի ապրումները, ընդունակությունների մարզումը, նոր հարաբերությունների ստեծումը:

Խաղի տևողությունը  3-4 տարեկան երեխաների մոտ տևում է 10 րոպե,  4-5 տարեկանների մոտ` 40-50 րոպե, ավագ դպրոցականների մոտ` մի քանի ժամ և կարող է շարունակվել նույնիսկ մի քանի   օր:

Առանձնացվում են մի քանի տեսակի խաղեր, որոնք հաջորդում են իրար` երեխայի զարգացմանը զուգընթաց: Այդ խաղերն են.

Ֆունկցիոնալ խաղեր - Ֆունկցիոնալ խաղերի հիմնական նպատակը հաճելի հույզեր ունենալն է. դիտվում է մարդու ողջ կյանքի ընթացքում, բայց որպես առաջատար տեսակ պահպանվում է մինչև երկու տարեկան հասակը: Ֆունկցիոնալ խաղերից է օրինակ, խոսելիս որևէ առարկա խաղացնելը:

Սիմվոլային խաղեր - Ֆունկցիոնալ խաղերից անցում է կատարվում սիմվոլային խաղերի: Սիմվոլիկ խաղերը այն խաղերն են, երբ մի առարկային վերաբերում են որպես ուրիշի, որը տվյալ պահին գոյություն չունի: Օրինակ, երբ երեխան վերցնում է փայտը,  հեծնում և վերաբերվում դրան ինչպես ձիու: Ենթադրվում է, որ հենց այս խաղերում է երեխայի մոտ ձևավորվում և ամրապնդվում հաջորդականությունն ըմբռնելու կարողությունը:

Դերային խաղեր - Դերային խաղերը սկսում են առաջանալ արդեն երեքից-չորս տարեկանում: Այս խաղերով երեխան ընդօրինակում է մեծահասակների վարքը, նրանց դերերը` հոր, մոր, բժշկի, խանութպանի և այլն: Դերային խաղերը նպաստում են սոցիալական հմտությունների ձևավորմանը:

Խաղեր ըստ կանոնների - Խաղեր ըստ կանոնների: Այս խաղերը երեխաների մոտ ձևավորում են կանոնններին ենթարկվելու կարողություն, խաղը ունենում է կանոններ և բոլորը ենթարկվում են այդ կանոններին:

Ուսումնական խաղեր - Առանձնացվում է նաև ուսումնական խաղը, որը օգտագործվում է որպես ուսուցման և դաստիարակության միջոց:  Ուսումնական խաղի անվան տակ պետք է նկատի ունենալ այնպիսի գործունեություն, որի ընթացքուն երեխաները ստանում են որոշակի գիտելիքներ և ունակություններ: Ուստի ուսումնական խաղը նախատեսվում է ուսուցանելւ համար:

Այսպիսով, կարող ենք դուրս բերել մի քանի առանձնահատկություններ, որոնք բացատրում են խաղի անհրաժեշտությունը երեխայի կյանքում.

1. Խաղը համարվում է երեխայի ինքնահաստատման կարևորագույն միջոց:

2. Խաղալը հասակակիցների  հետ սովորեցնում է թիմային աշխատանք:

3. Խաղը կարող է կառուցել ամուր կապեր ծնողների եւ երեխաների միջեւ:

4. Խաղալը երջանիկ է դարձնում: